Przejdź do treści

Korespondencja Pawła Rakowskiego z Libanu / Cz. 6 - Zuk Mikail


W latach 1943–1946 osiedliło się w Libanie około 7000 Polaków, głównie kobiet i dzieci, którzy poprzez Iran i Bliski Wschód wydostali się z ZSRR z armią gen. Władysława Andersa. Po przybyciu na miejsce uchodźcy pozostawali pod opieką Poselstwa Polskiego, reprezentującego oficjalny Rząd Rzeczypospolitej Polskiej w Londynie, uznawany za prawowity przez władze libańskie. Na początku Polaków przyjmowano w obozie przejściowym w Bejrucie, a następnie osiedlano w Zuk Mikail. Założono szkoły, małą polską bibliotekę z około 500 książkami. Istniały też szpitale dla uchodźców oraz polski kościół w Ghazirze. W Bahamdun i Bhannes utworzono polskie sanatoria. Bejruckie radio „Lewant” transmitowało od listopada 1941 r. codzienne, regularne programy dla Polskiej Armii na Bliskim Wschodzie, a od lutego 1942 r. polskie audycje nadawane były dwa razy dziennie. Zapraszamy na korespondencję Pawła Rakowskiego z Zuk Mikail.