Przejdź do treści

Wręczenie nagrody im. Jacka Maziarskiego



Historyk i publicysta Sławomir Cenckiewicz został laureatem czwartej edycji nagrody im. Jacka Maziarskiego. Nagrodę wręczono 25 października w Warszawie.

Nagrodę przyznało jury w składzie: przewodniczący prof. Jan Żaryn, dr Izabella Galicka, prof. Zofia Zielińska, Krzysztof Czabański, prof. Krzysztof Dybciak, Krzysztof Kłopotowski i Bronisław Wildstein.

- Nagrodę za rok 2012 przyznaliśmy panu prof. Sławomirowi Cenckiewiczowi - jednemu z najwybitniejszych polskich historyków dziejów najnowszych za niezłomną postawę badacza-rycerza broniącego prawa czytelników do poznania prawdy o przeszłości narodu polskiego i jego rzeczywistych bohaterach, za odwagę w podejmowaniu tematów trudnych, za godne przyjmowanie szykan i represji, które nigdy nie powinny spadać na człowieka prawego - brzmiało uzasadnienie decyzji jury, które odczytał Żaryn.

Sławomir Cenckiewicz jest autorem trzech książek dotyczących Lecha Wałęsy: "SB a Lech Wałęsa. Przyczynek do biografii", "Sprawa Lecha Wałęsy" i "Wałęsa. Człowiek z teczki". W pierwszej z nich napisanej wspólnie z Piotrem Gontarczykiem - opublikowanej w 2008 r. przez Instytut Pamięci Narodowej - znalazła się informacja, że Lech Wałęsa był w pierwszej połowie lat 70. agentem SB o kryptonimie "Bolek".

Cenckiewicz jest także autorem takich pozycji jak: "Anna Solidarność. Życie i działalność Anny Walentynowicz na tle epoki (1929-2010)" i "Długie ramię Moskwy. Wywiad wojskowy Polski Ludowej 1943–1991" i współautorem publikacji "Lech Kaczyński. Biografia polityczna 1949–2005".

Obok Cenckiewicza w tym roku nominowani do nagrody im. Jacka Maziarskiego byli: Krzysztof Feusette, Michał Łuczewski, Piotr Zychowicz, Maryna Miklaszewska, Marek Pyza, Tomasz Łobuszewski i Cezary Gmyz.

Nagroda im. Jacka Maziarskiego, którą zainicjowali żona i przyjaciele zmarłego w maju 2009 r. publicysty i polityka, jest przyznawana corocznie od 2010 r. Przyznaje ją Fundacja Jacka Maziarskiego, której celem jest m.in. działanie na rzecz wysokich etyczno-moralnych standardów w twórczości literackiej i publicystycznej.