Redakcja vod: uprzejmie informujemy, że ostatnio mamy do czynienia w Warszawie z bardzo ciekawym zjawiskiem pijarowsko - medialnym. Mianowicie w związku z referendum dotyczącym odwołania dotychczasowej Prezydent Miasta Stołecznego (dalej w skrócie zwaną HGW) od kilku dni rzeczona nic innego nie robi, tylko usilnie przeprasza. Przeprasza warszawiaków "za słońce, przeprasza za deszcz, przeprasza za co tylko chcesz". Tak została pouczona przez odpowiednią/właściwą agencję PR, a "zaprzyjaźnione" media wtórują dzielnie tej pijarowskiej propagandzie i przekonują, że odwołanie będzie kosztowne, już referendum jest kosztowne, że Hanka na to nie zasłużyła, że kto ją zastąpi itd. itp. Naszym zdaniem te media oczywiście mają rację! Rzeczywiście są ludzie nie do zastąpienia - np. Zdzisław Maklakiewicz, ale akurat HGW to nie dotyczy:)
Film: Zdzisław Maklakiewicz (1996) opublikował noszezamszakibolubie
Scenariusz i realizacja: Łukasz Kos i Jacek Papis
Zdjęcia: Robert Raplewski
2 Program TVP
Dla przypomnienia: Zdzisław Maklakiewicz (ur. 9 lipca 1927 w Warszawie, zm. 9 października 1977 tamże) – polski aktor teatralny i filmowy. Syn ekonomisty Ładysława Maklakiewicza, i Czesławy z domu Normark; bratanek kompozytorów Jana, Franciszka i Tadeusza.
Podczas II wojny światowej służył w Armii Krajowej. Brał udział w powstaniu warszawskim (pseud. "Hanzen"), walcząc w Śródmieściu jako strzelec w kompanii motorowej "Iskra" batalionu "Kiliński". Po kapitulacji powstańczej Warszawy przewieziony do niemieckiego obozu jenieckiego (stalag XVIII-C Markt Pongau, nr jeniecki: 105022), skąd powrócił do Polski we wrześniu 1945. W 1947 roku podjął studia aktorskie w Krakowie, potem w PWST w Warszawie – dyplom uzyskał w 1950 roku. Próbował studiować reżyserię, lecz nie ukończył tych studiów. Był aktorem Teatru Syrena, Teatru Polskiego, Teatru Ludowego w Warszawie. Występował w Teatrze Ludowym w Nowej Hucie. Od 1958 do 1962 był aktorem w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku. W latach 1962-64 był aktorem w Teatrze Kameralnym i Teatrze Polskim we Wrocławiu. W latach 1967-69 - w Teatrze Starym w Krakowie, w latach siedemdziesiątych - w Teatrze Narodowym i Teatrze Rozmaitości w Warszawie.
Został śmiertelnie pobity w pobliżu Hotelu Europejskiego w Warszawie[4], zmarł kilka dni po pobiciu.
W wielu filmach (m.in. Andrzeja Kondratiuka) grywał razem z Janem Himilsbachem, którego był przyjacielem.
2 sierpnia 2009 prezydent Lech Kaczyński pośmiertnie odznaczył Maklakiewicza Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za osiągnięcia w działalności na rzecz rozwoju polskiej kultury. (źródło wikipedia)
